Φόβοι.. από Γ.Μ. http://theskyremainsthesame.wordpress.com/
Ν.
Το δάσος είναι επιδερμίδα
τυλίγω την ευρώπη
την βάζω στη τσέπη
και ανάβω το φυτίλι
το πλυντήριο
ξερνάει
μασημένα κόκκαλα
νύχια και τρίχες των νεκρών
πατάω στις άκρες των ποδιών
το ποτάμι γέμισε
με το αλφάβητο σε κύκλους
και ο φίλος μου
πάντα πάντα ένοπλος
ΧΑΡΑ
Όντας εγώ
φτωχός συνοδοιπόρος
απάντρευτων εγκύων
-οι μεταλλαγμένες κόρες μου-
πόσο λατρεύουν τις αποβολές εμβρύων
και τις ταφές
μέσα σε κάθε τι που καίγεται
από το σεληνόφως
ω! δείτε με
-γδάρετε με-
εγώ
που τόσο (τις) αγάπησα
θα είμαι άραγε άξιος
να σταθώ δίπλα τους
ως λαμπρός δολοφόνος ;
ΟΤΑΝ ΜΟΥΔΙΑΖΟΥΝ
Όταν μουδιάζουν
τα πολλά κεφάλια που κουβαλάς
στην ράχη σου
μην αναρωτιέσαι
είναι απλά η στιγμή
που η προσωπική σου δόξα
αδυνατίζει
κατούρα τα κιλά σου
χύσε
γίνε ισχνός
σβήσου
οι τάφοι ανοίγουν ερωτικά το στόμα
καταπίνουν τα υγρά σου
ΟΙ ΕΝΤΥΠΩΣΕΙΣ ΜΟΥ
Αν με δείτε να περνάω
δεν βλέπετε εμένα
μα το φάντασμα
που φοβόμουν
πως βρίσκεται στην κοιλιά μου
μια εποχή κυριάρχησαν όργανα ερωτικά
αντίο φίλοι, ερωμένοι και θηρία
θα σας γράφω τις εντυπώσεις μου
μέσα από τις πυκνές τρίχες των βουνών
και όταν
επιστρέψω
θερμά σας παρακαλώ
θυμηθείτε το άγνωστο μου όνομα
και τη νέα μου ουρά
''ΔΕΚΑ''
Η αγαπημενη μου
ομορφαινει ομορφαινει
κρυβει στα σπλαχνα
ενα κοχυλι
Η αγαπημενη μου
σαπιζει σαπιζει
κρυβει στα σπλαχνα
ενα κοχυλι
εκκρινω γεωγραφια
εκκρινω τις επομενες γενιες
νοσοκομειων
ΔΥΣΗ
Υπόσχομαι στη μοίρα μου
να την υπηρετώ τυφλά τυφλά
η Ανάσταση
είναι η ανάσταση από τις λέξεις
και όταν ένα παιδί κοιμάται
κοιμάται σαν πληγή
ΑΤΙΤΛΟ
O χρόνος μού πάει
και η δευτέρα παρουσία
θα είναι αυτή των δεινοσαύρων
εκεί θα σε ανταμώσω
υπάλληλε ξενοδοχείου
με ένα γράμμα στο χέρι
άξαφνα
από την αρχή ήξερα
πως γνωριζόμασταν
ο βράχος ξέρει κι αυτός καλά
πως η καλύτερη νύχτα
είναι αυτή που φωτίζουν τα αεροπλάνα
η νύχτα είναι θαλάσσια
Ω! αν αξίζουμε για κάτι
είναι για όσα τολμήσαμε
τις μέρες που βρίσκαμε τροφή
στα νύχια των παγωμένων λιμνών
σε όσους προηγήθηκαν:
‘’είθε να έπομαι από συνέχεια
είθε να δω όσα τα μαλλιά μου έφτυσαν’’
Ν.
Το δάσος είναι επιδερμίδα
τυλίγω την ευρώπη
την βάζω στη τσέπη
και ανάβω το φυτίλι
το πλυντήριο
ξερνάει
μασημένα κόκκαλα
νύχια και τρίχες των νεκρών
πατάω στις άκρες των ποδιών
το ποτάμι γέμισε
με το αλφάβητο σε κύκλους
και ο φίλος μου
πάντα πάντα ένοπλος
ΧΑΡΑ
Όντας εγώ
φτωχός συνοδοιπόρος
απάντρευτων εγκύων
-οι μεταλλαγμένες κόρες μου-
πόσο λατρεύουν τις αποβολές εμβρύων
και τις ταφές
μέσα σε κάθε τι που καίγεται
από το σεληνόφως
ω! δείτε με
-γδάρετε με-
εγώ
που τόσο (τις) αγάπησα
θα είμαι άραγε άξιος
να σταθώ δίπλα τους
ως λαμπρός δολοφόνος ;
ΟΤΑΝ ΜΟΥΔΙΑΖΟΥΝ
Όταν μουδιάζουν
τα πολλά κεφάλια που κουβαλάς
στην ράχη σου
μην αναρωτιέσαι
είναι απλά η στιγμή
που η προσωπική σου δόξα
αδυνατίζει
κατούρα τα κιλά σου
χύσε
γίνε ισχνός
σβήσου
οι τάφοι ανοίγουν ερωτικά το στόμα
καταπίνουν τα υγρά σου
ΟΙ ΕΝΤΥΠΩΣΕΙΣ ΜΟΥ
Αν με δείτε να περνάω
δεν βλέπετε εμένα
μα το φάντασμα
που φοβόμουν
πως βρίσκεται στην κοιλιά μου
μια εποχή κυριάρχησαν όργανα ερωτικά
αντίο φίλοι, ερωμένοι και θηρία
θα σας γράφω τις εντυπώσεις μου
μέσα από τις πυκνές τρίχες των βουνών
και όταν
επιστρέψω
θερμά σας παρακαλώ
θυμηθείτε το άγνωστο μου όνομα
και τη νέα μου ουρά
''ΔΕΚΑ''
Η αγαπημενη μου
ομορφαινει ομορφαινει
κρυβει στα σπλαχνα
ενα κοχυλι
Η αγαπημενη μου
σαπιζει σαπιζει
κρυβει στα σπλαχνα
ενα κοχυλι
εκκρινω γεωγραφια
εκκρινω τις επομενες γενιες
νοσοκομειων
ΔΥΣΗ
Υπόσχομαι στη μοίρα μου
να την υπηρετώ τυφλά τυφλά
η Ανάσταση
είναι η ανάσταση από τις λέξεις
και όταν ένα παιδί κοιμάται
κοιμάται σαν πληγή
ΑΤΙΤΛΟ
O χρόνος μού πάει
και η δευτέρα παρουσία
θα είναι αυτή των δεινοσαύρων
εκεί θα σε ανταμώσω
υπάλληλε ξενοδοχείου
με ένα γράμμα στο χέρι
άξαφνα
από την αρχή ήξερα
πως γνωριζόμασταν
ο βράχος ξέρει κι αυτός καλά
πως η καλύτερη νύχτα
είναι αυτή που φωτίζουν τα αεροπλάνα
η νύχτα είναι θαλάσσια
Ω! αν αξίζουμε για κάτι
είναι για όσα τολμήσαμε
τις μέρες που βρίσκαμε τροφή
στα νύχια των παγωμένων λιμνών
σε όσους προηγήθηκαν:
‘’είθε να έπομαι από συνέχεια
είθε να δω όσα τα μαλλιά μου έφτυσαν’’